Karanlık sanki bir son gibidir hayatımızda. Karanlık düşmandır adeta. Ama karanlığı seven ve karanlık olmasa belki hiç evrimleşemeyecek canlılarda var. Baykuşlar ile ilgili kötü düşünceleriniz mi var?
Unutun hepsini. Ön yargılarınızdan kurtulun. Size en uğursuz gelecek şeyler bu söylentilerdir. Baykuşlarda diğer kuşlar gibi birer kuş. Ancak genelde geceleri aktif olup gündüzleri uyuyan canlılardan. Bundan dolayı genelde onları görmekten çok seslerini duyarız. İlk baykuşla tanışmam ilkokulda oldu. Bir gece vakti balkondan gelen sese uyanıp perdeyi araladım. Şimdi hayal meyalde hatırlasam bir baykuş(alaca baykuş büyük olasılıkla) kafasını bana doğru döndürdü ve bir süre baktıktan sonra uçtu gitti. Adeta bir rüya gibiydi. Bu durum sonrası korku değil baykuşlara olan merakım arttı. Annemin bahçemizde dedemle bulduğu ölü bembeyaz bir baykuş(büyük olasılıkla peçeli baykuş) hikayesini dinleyince baykuşların dünyasına daha çok merak salar oldum. Üniversiteye kadar bahçemizde bir ağaçkakanın olabileceğini düşünmesem de her zaman baykuş olduğunu düşünüyordum. Kuş gözlemine başladıktan sonra bir çok yerde bir çok türle karşılaştım ama aşıklar tepesindeki kadar etkilenmedim hiç. Hava karardığında dönerken dağdan gelen alaca baykuş sesleri dikkatimi çekti. Bir tane değil üç dört tane ses vardı. Tünektepe dağının arkasında kalan bu yerde ormandan gelen sesler yankı yapıyordu. Yola devam ederken birden gözüm bir elektrik direğine takıldı. Geri gittim ve baktım ki bir alaca baykuş. Daha sonra yol kenarındaki ağaçlarda ikişer üçer alaca baykuşlar gözüme ilişti. Toplantı yapıyorlardı adeta. Onların tam ortasından geçen yolda bana pek aldırış etmediler. Bir birleri ile konuşuyorlardı. Yeni yetişkin olmuş kardeşler miydi? Yoksa üreme döneminden dolayı mı bu kadar aynı noktadaydılar bilmiyorum. Ancak bu koronun tam ortasında bulunmak inanılmaz zevk vericiydi. Onlar buranın çam ormanlarında yaşayan aşıklar tepesi Alaca Baykuşları.