Özgürlük

Unuttum artık,
Aydınlık neymiş unuttum
Güneşin nereden doğduğunu karıştırır oldum
Sokakların nerede birleştiğini nerede kanatlanıp uçtuğunu .
Düşünceleri hangi topraklara gömdüğünüzü unuttum
Çiçekleri kimin ektiğini kimin topladığını hangi renkte olduklarını unuttum.
Zorluğun ve kolaylığın arasındaki yuvarlanmaları, çelişkileri alın terini unuttum
Ağacın dalını
kedinin miyavını
gökyüzünün mavisini
Dağdaki ışıkların oluşturduğu şekli
Sabahları seslenmeleri
yediğim yemeğin tabaktaki izini
unuttum
Aklımda tek bir şey var bildiğim
El ele tutuşup dağların arasından sonsuz denize girmek.
Özgürlük diyorum ben buna
eğer siz başka bir şey derseniz onu unuttuğumu da kabul ederim.
gokcecoskun@mail.com

Leave a Comment

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir